دان مرغ تخمگذار محلی چیست؟ مرغ ها در دوره های سنی مختلف لازم است که با جیره های غذایی مختلف تغذیه شوند. همچنین تغذیه مرغ های تخمگذار با مرغ های گوشتی یا مولد فرق دارد. به همین دلیل دان مرغ با توجه به سن و هدف پرورشی تولید میشود.
همچنین در زمان تولید خوراک مرغ باید به این نکته هم دقت شود که مواد اولیه به کار رفته در تهیه آن باید تازه و بدون آلودگی باشند.
دان مرغ باید به صورت فرموله شده تهیه شود. اگر سطح پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی موجود در دان مرغ متناسب با نیاز آن ها نباشد، مرغ ها دچار مشکلات مختلفی خواهند شد. بعنوان مثال اگر جیره نامتعادل باشد، مرغ ها دچار لنگی پا یا مشکلات حرکتی خواهند شد. همچنین اشتباهات جزئی در زمان تهیه دان مرغ میتواند تأثیر مستقیم بر روند رشد آنها و طول دوره داشته باشد. بعنوان مثال اگر سطح پروتئین دان جوجه ها پایین باشد، آن ها دیر رشد نموده و طول دوره پرورش طولانی تر خواهد بود. بدین معنی که پرورش دهنده مجبور است برای رسیدن مرغ های گوشتی به وزن کشتار مدت زمان بیشتری آن ها را نگه دارد. خوراک مرغ از منابع خوراکی متنوع گیاهی ، حیوانی و معدنی تشکیل می شود. علاوه بر این منابع که بخش اعظم جیره طیور را شامل می شوند مواد افزودنی متعددی در بازار موجود است که برای بهبود عملکرد گله و به میزان اندک به خوراک افزوده می شود. مواد اولیه که برای تهیه خوراک طیور استفاده می شوند باید عاری از کپک زدگی بوده و از نظر ظاهری دارای رنگ و بوی طبیعی باشند.
از جمله موادی که در تهیه خوراک طیور کاربرد دارند می توان ذرت، گلوتن ذرت، گندم، کنجاله سویا، پودر ماهی، پودر گوشت، پودر استخوان، پریمیکس های معدنی و ویتامینه، مونو و دی کلسیم فسفات (MCP و DCP)، اسیدهای آمینه ضروری (لیزین، متیونین، ترئونین و …)، کولین کلراید، نمک، روغن، جوش شیرین و انواع افزودنی ها از جمله پروبیوتیک، آنزیم و بایندرهای گوناگون را نام برد.
جیره نویسی برای مرغان تخمگذار با توجه به میزان مصرف خوراک تنظیم می شود؛ بلوغ جنسی، وزن بدن، اثرات محیطی (دما) و شرایط مدیریتی (تراکم) بر میزان مصرف خوراک مرغان تخمگذار تاثیر دارند. احتیاجات غذایی مرغان تخمگذار در طول دوره رشد و تولید متفاوت است؛ بنابراین فرموله کردن جیره غذایی برای گله تخمگذار با توجه به سویه، سن، دوره پرورش مرغ تخمگذار ، شرایط محیطی و مدیریتی به طور اختصاصی انجام می شود.
کیفیت جیره خوراکی بیشترین تاثیر را بر رشد و تولید طیور تخمگذار دارد. در میان اجزای خوراک، تامین انرژی جیره بیشترین حساسیت را دارد بخصوص در دوره اوج (پیک) تولید، تامین انرژی کافی برای تخمگذاری حیاتی است. نکته دیگر حفظ تعادل سایر مواد مغذی جیره نسبت به انرژی جیره است؛ طیور میزان خوراک مصرفی روزانه خود را با سطح انرژی دریافتی از جیره تنظیم می کنند بنابراین در زمان اوج تولید که ممکن است گله با جیره غلیظ (پرانرژی) تغذیه شود، لازم است نسبت انرژی به سایر مواد مغذی از جمله پروتئین به دقت رعایت گردد.
در جیره های غلیظ میزان انرژی و پروتئین بالا و در جیره های رقیق میزان انرژی و پروتئین پایین تر در نظر گرفته می شود ولی در هر دو مورد نسبت انرژی به پروتئین ثابت بوده و بر اساس سن گله تنظیم می شود. همانند طیور گوشتی در مرغان تخمگذار نیز به منظور تامین احتیاجات بدن از طریق جیره خوراکی، جیره های متفاوتی در سنین مختلف فرموله و ارائه می شود.
در ابتدای دوره پرورش جیره آغازین (حاوی حداقل ۲۰ درصد پروتئین و ۲۹۰۰ کیلوکالری انرژی متابولیسمی) به مدت ۷ هفته در نظر گرفته می شود. جیره بعدی جیره رشد ۱ است که به مدت ۳ هفته در اختیار گله قرار می گیرد (حاوی حداقل ۱۸ درصد پروتئین و ۳۰۵۰ کیلوکالری انرژی متابولیسمی). جیره رشد ۲ (حاوی حداقل ۱۶ درصد پروتئین و ۳۱۰۰ کیلوکالری انرژی متابولیسمی) نیز به مدت ۶ هفته در اختیار گله قرار می گیرد.
پس از این، جیره ۵% تولید توزیع می شود (حاوی حداقل ۵/۱۵ درصد پروتئین و ۳۰۵۰ کیلوکالری انرژی متابولیسمی). در این زمان نشانگذاری شروع شده و گله شروع به تخمگذاری میکند. جیره نهایی جیره تولید است (حاوی حداقل ۵/۱۷ درصد پروتئین و ۲۹۵۰ کیلوکالری انرژی متابولیسمی) که در دوره تولید در اختیار گله قرار می گیرد.
